De eerste stap gezet

Dan denk je dat alleen op reis naar Nepal moedig is. Nou ik zou jullie vertellen vergeleken met de vaccinaties is het niks.

Daar zat ik dan afgelopen woensdag om 13:25 in de wachtkamer van de ggd mijn gezondheidsverklaring in te vullen met de gedachte dat ik voor de voorlichtingen kwam.

Toen werd ik gehaald door Maud, vriendelijke dame op leeftijd. Ze deed me gelijk denken aan een padvindster zelfs aan de akela van de groep. In haar safari outfit begon ze vragen te stellen over mijn reis wat ging ik precies doen en waar ging ik heen?

Tussen neus en lippen door begon ze toch over het onderwerp vaccinaties. Zo moeders wat is de laatste keer dat uw dochter de DTP prik heeft gehad. Moeders " nou wat is eigenlijk de leeftijd dat ze haar laatste gekregen moet hebben?"

Maud, "nou meestal op de 19de levensjaar."

Moeders, "huh nou ze is nog in haar 19de levensjaar maar heeft hem nog niet gehad en is ook nog niet opgeroepen"

Maud, "Is ze nog in haar 9de levensjaar?'


Miscommunicatie, maar goed uit het gesprek bleef ze af te leiden dat mijn DTP prik net verlopen was. Toen begon ze nog meer vragen te stellen of het precieze werk, mmm weeshuis nou laten we dan ook maar hepetitus A doen, heb je hepetitus B al gehad? Nee ook niet nou dan doen we die dr ook bij.

En standaard is de Buiktyfus als je naar Nepal gaat.
Ga je nog trekkingen doen? Nee? nou dan laten we de malaria kuuren achterwegen.

Ik nog steeds met de veronderstelling dat ik alleen voor voorlichtingen kwam keek de vrouw een beetje achterdochtig aan nadat ze op stond. Toen ze eenmaal de koelcel weer uitkwam hield ze de naalden vast.

Zooo ga maar even zitten en trek je broek en shirt maar uit we zullen ze wat gaan verspreiden.
Ik al dappere dodo mogen ze niet allemaal in mn bil.

Als held dat ik ben was ik al helemaal rood aangelopen van de spanning. Ik Susan van den Boogaard wil Chirurg worden maar een naald, mij niet gezien als het om mijzelf draait uiteraard. Mensen prikken geen probleem, zelf geprikt worden, een hels karwei.

Daar zat ik dan rode kop, zweet oksels. Prikken gehad, viel mee.

Toen ging ze nog voorlichtingen over de aankomende prikken geven in maart en over bergbeklimmen en water drinken en insecten. Dit heb ik me later door mn moeder moeten laten vertellen aangezien ik bij het gesprek meer bezig was met mezelf bij kennis te houden, zwarte vlekken voor mn ogen, zweet aanvallen, rustig in en uit ademen. Snel hand geven en zo snel mogelijk naar buiten.

Konden niet gelijk gaan fietsen, moest nog even een paar minuten bijkomen van de misselijkheid en lichtheid in mijn hoofd.

Volgende dag alle spieren nog al stijf maar verder niks te klagen.