Mijn kleine broertje Samir...

Goedenavond lieve vrienden en familie,

Tijd niks van me gehoord omdat ik voornamelijk aan het werk ben de laatste tijd. Aangezien sommige mensen misschien denken dat ik alleen maar vakantie aan het vieren ben ipv van vrijwilligers werk aan het doen ben en zich misschien afvragen waarom ze me gesponsord hebben als ik toch niks doe. Wil ik even duidelijkheid creëren.

De eerste week van mijn verblijf was een culturele week zodat we meer zouden begrijpen van de cultuur hier in nepal. Hier kregen we rondleidingen en werd ons verteld over de geschiedenis van Nepal. De week daarna echter was mijn werk programma begonnen. s’Ochtend van 10:30 tot 12:30 geef ik les aan een groep met 12 vrouwen. We begonnen met het alfabet, waarna we verder gingen met cijfers. Hierna kwamen de basis gesprekken als mijn naam is en ik ben 19 jaar oud ect ect ect. Ondertussen zijn we ook begonnen met lichaamsdelen en fruit en groentes. Verbetering is zeker te zien, behalve bij 1 vrouw die gewoon hopeloos is. Aan het eind spelen we altijd galgje met als prijs de groenten en fruit die we gekocht hebben om les te kunnen geven.

In de middag van 15:30 tot 19:30 gaan we aan het werk in het weeshuis waar we ons laten aftuigen door kleine boefjes. Een jongetje van vier Samin heb ik al geadopteerd als mn nieuwe broertje hij wilt dat ik hem vast hou, hem knuffel en met hem speel, z'n favoriete plek is om met zn hoofdje in mn nek te liggen of om op mn schouders te zitten. Na het weeshuis ben je gesloopt al je spieren doen pijn van het tillen en de spelletjes spelen en het enige wat je daarna wil is slapen en een lekkere douche nemen om het vuil van de kids, die maar 1 keer in de twee weken schone kleren krijgen, van je af te spoelen. Hoe vies ze ook zijn wij houden van ze en willen met ze knuffelen en spelen en of we luizen krijgen of niet het interesseert ons niet want de lach op hun gezicht is goud waard. Als je ooit een kind zo blij heb gezien als deze kinderen dan snap je wat ik bedoel. Je hart smelt en de warmte en liefde die je van ze krijgt is onbeschrijfelijk.

De kinderen hier zijn uitgemergeld. Een jongetje van 8 is hier makkelijker te tillen dan mijn oppaskindje die maar 4 jaar oud is. Het is sneu om te zien, maar het zal niet snel veranderen, maar gelukkig maakt onze aanwezigheid veel goed en voelen ze zich waarschijnlijk geliefd en belangrijk. Samir staat al klaar zodra de poort open gaat, met zn armpjes omhoog miss miss miss miss miss. En dan ga ik met hem zingen, say goodmorning say goodmorning how are you how are you let’s begin the lesson, let’s begin the lesson now now now. Als we weg gaan komen helaas de treurige gezichtjes weer terug en is het tijd voor say good bye now say goodbye now, see you soon see you soon come again tomorrow come again tomorrow bye bye bye. En dan krijg ik een hele dikke dikke kus en knuffel van Samir die dan zijn beetje rijst van de dag voor geschoteld krijgt.

Ik zal jullie zo veel mogelijk er over informeren maar dan krijg je elke dag het zelfde verhaal maar ga mn best doen!

Dikke kus voor iedereen thuis.

....