En zo is .... zoooo mooi

Lieve mensen,

Daar ben ik weer. Na een week vol werk en emotionele hoogte en diepte punten.
Onze dames klas breidt uit, we begonnen met zo’n 6 vrouwen en nu zitten d'r af en toe al 16 vrouwen. Dus we hebben zeker het idee dat we erg gewaardeerd worden. Maar goed om ter zake te komen. Ik heb geshopt voor het sponsorgeld.
400 euro aan kleren, 100 euro voor keukengerei wat kapot was gegaan, 100 euro aan slippers, ook wilde de kinderen graag horloges hebben, waar ik zo’n 80 euro aan besteed heb en 40 euro aan paraplu’s. Voor het andere weeshuis is er geld uitgegeven aan tandenborstels, tandpasta, spelletjes, zeep en slippers wat ongeveer 200 euro heeft gekost. Het kleine beetje overige ga ik besteden aan mijn dames klas om voor hun schriften en pennen/potloden te kopen. (foto’s volgen later)
Verder hoe heeft mijn week er uitgezien, geshopt, gewerkt en uitgeput zijn. Ik heb een nieuw broertje gevonden genaamd sawan, hij komt elke keer naar me toe en is dan ongeveer 3 uur lang in mn armen aan het slapen, echt een lieve knul. De tijd gaat snel veel te snel, zondag is m'n laatste werk dag terwijl we vrijdag en zaterdag vrij hebben. Ik denk dat het afscheid me emotioneel erg zwaar gaat vallen. Ik ben nu zo gewend aan de blije gezichtjes die je tegemoet komen als je de poorten van het weeshuis betreedt. De liefde die je krijgt voor het kleine beetje moeite wat je voor ze doet. Dat dat kleine beetje hulp zoveel impact kan hebben had ik nooit verwacht. Ik heb hier veel geleerd daar ben ik zeker van, geleerd hoe je je liefde kan uiten, hoe je met mensen kan communiceren zonder dat je hun taal spreekt, geleerd dat viezigheid helemaal niet zo erg is “je kan het er toch gewoon afwassen”. Mijn Engels is zoveel verbeterd door het Engels praten al de tijd dat ik nu soms gewoon vergeet hoe ik woorden in het Nederlands moet zeggen. En het belangrijkste van alles, jeetje wat ben ik al de dingen, mijn vrienden, ouders en de liefde die ik van iedereen krijg gaan waarderen. In een klap een stuk volwassener. Want weet je we denken dat wij gelukkig zijn door al de materiele dingen die we hebben. Maar echt geloof mij ik ben er hier zeker nog meer achter gekomen dat het geluk komt door de liefde die we krijgen, en dat de materiele dingen een bijzaak zijn maar toch maken ze het geluk iets makkelijker. Kijk maar naar de mensen hier, ik heb nog nooit zoveel geluk bij elkaar gezien als in het weeshuis als wij er zijn om met ze te spelen en ze te knuffelen. De liefde straalt er vanaf, ik wens iedereen toe om dit ook een keer mee te maken want dit is geweldig! Dit is denk ik de mooiste ervaring in mijn leven en het doet me pijn als ik er aan denk dat ik dit allemaal na zondag moet missen. Wat kan je in korte tijd toch zoveel van mensen gaan houden, en die luizen neem ik dan maar voor lief. Aan het begin waren we afstandelijk en hielden we de kinderen op een veilige afstand om die beesten maar niet in ons haar te krijgen maar na een dag of 2 maakt het allemaal niet meer uit want echt die luizen zijn niks vergeleken met de dikke knuffels en snotterige kussen die ik elke dag krijg. Als het kon nam ik alle kids mee naar huis.Ook zal ik nu een betere oppas zijn voor mijn lieve Stan en zijn aanstaande broertje of zusje. Want ik heb hier nu een stuk beter geleerd hoe ik kinderen de juiste liefde moet geven en ze te troosten als ze pijn hebben. Ik ga het hier missen dat weet ik zeker. En ik hoop dat ik verander ben op de juiste manier, in ieder geval wat volwassener en wat wereld wijzer. Ik ben trots om zelf dat ik dit gedurfd heb en zal het zeker opnieuw doen als ik de kans weer krijg.Lieve vrienden en familie ik hou van jullie en waardeer jullie steun en liefde enorm, ik zou niet weten wat ik zonder jullie zou moeten. En bedankt dat jullie deze reis voor hebben kunnen mogelijk maken. En in het bijzonder mijn ouders, zonder jullie was deze ervaring nooit werkelijkheid geworden. Ik kan niet wachten om weer bij jullie te zijn en jullie kan laten zien dat elk geschreven woord van mijn blog waar is.....